Er vallen steeds meer!

   Donderdag 21 november a.s. bijeenkomst in Tijnje, onderwerp tijdens deze avond een uiteenzetting omtrent kraagfazanten, door       Paulo Raeymaekers (B).

Donderdag 16 januari 2020, ledenjaarvergadering met nieuwjaarsborrel.

Alle bijeenkomsten vinden plaats bij café/restaurant Overwijk, Heawei 9, 8406 AV in Tijnje.

Het weer. 

De afgelopen tijd was het best wel herfstig, met de daar bij horende ingrediënten. We hadden wind en regen en dalende nachttemperaturen, hier en daar zelfs met wat nachtvorst of vorst aan de grond, ook even in onze provincie. Er waren ook wel mooie dagen. Het gaat dan ook weer zo vreemd, de ene nacht de temperatuur onder het vriespunt, de daaropvolgende nacht gelijk maar 13 graden boven nul!

Het jaar 2019 was in totaal op drie na het warmste jaar sinds de metingen van 1901, er waren 11 dagen warmer dan 30° C (soms rond 40°C). In 1976 waren er 14 tropische dagen boven de 30° C en in 2006 waren dat er 13.  De oktober 24 j.l. was ook de warmste 24 oktober sinds de metingen van 1901!

De mooie kleuren van de herfst.

Door de verminderde hoeveelheid daglicht laten de bladverliezende bomen en struiken hun bladeren soms eerst verkleuren, voordat ze uiteindelijk van de takken vallen. Onder sommige grotere bomen kan dan een heel tapijt van gevallen blad verschijnen. Hoewel dat blad op termijn wel verteert en daarmee een goede voeding is voor de gewassen, is het soms beter om het gazon wat vrij te houden, om verstikking te voorkomen. Wat er dan nog op blijft liggen zal dankbaar door wormen de grond in worden getrokken.

Het was goed mis!

Een groot dier doodde in de buurt van Emst 14 schapen. Aan de hand van sporen kon worden vastgesteld dat het dier een wolf was geweest. Vandaag de dag kan men en dat is natuurlijk prachtig, aan de hand van sporen uit achtergelaten keutels vaststellen welke wolf het deze keer betrof, al ligt dat nu nog niet vast. Van veel wolven weet men al waar ze zich bevinden en hoe ze heten. Ze krijgen allemaal een nummer en dat is dan tevens hun naam. Wie echter deze moordpartij op zijn/haar geweten heeft is nog niet bekend. Er wordt de schapenhouders vooral op gewezen dat ze hun dieren goed moeten beschermen door bijvoorbeeld hekwerken te bouwen rondom hun schapenweides, want, zo zeggen de wolvenliefhebbers, : “wolven moeten niet kunnen leren dat schapen een gemakkelijke prooi zijn”.

Komt er weer een trek?

In deze periode van het jaar is het mogelijk dat er weer een trek op gang komt van jonge wolven uit het buurland Duitsland. De jaarlingen gaan dan op zoek naar een eigen territorium en komen dan soms ook in de buurt van mensen, bijvoorbeeld in de bebouwde kom. Advies: voer deze dieren absoluut niet omdat ze daar aan kunnen gaan wennen en dan ten lange leste vervelend en gevaarlijk gedrag gaan vertonen als ze dan niet op tijd wat krijgen. Ga ook niet aan de wandel met met uw hond in een territorium van een wolvenroedel, omdat het huisdier beslist aangevallen zal worden en dan gezien kan worden als prooi. De regels omtrent de bescherming van wolven zijn intussen wel enigszins versoepeld, in zo verre, dat wanneer een wolf konstant gevaarlijk en vervelend gedrag is gaan vertonen, mag het dier in dergelijke uitzonderlijke gevallen worden gedood. De afgelopen tijd hebben nieuwsgierige mensen, die te dicht bij een wolventerritorium zijn gekomen, allemaal een boete opgelopen.

Exoot heeft het nu moeilijk.

Op de Noord-Veluwe is al een jaar lang geen moeflon meer gezien. In de buurt van Vierhouten zouden zo’n 50 van deze wilde schapensoort leven. Op de gehele Veluwe leven er ongeveer 275. De moeflon is in ons land eigenlijk een exoot. Men denkt dat de dieren van het noordelijke deel zich nog meer zijn gaan terugtrekken uit angst voor de daar ook levende wolven. Rondom het Nationale Park “De Hoge Veluwe”is nu een hek gebouwd, om te voorkomen dat herten en wolven het terrein op kunnen komen. Het gehele hekwerk is erg hoog en zeer omstreden, maar het park “De Hoge Veluwe” is particulier grondbezit (een stichting) en je mag als particulier best wel een hek zetten.

Gaan we nog wat doen? 

Zoals reeds vermeld in de agenda, aan de bovenzijde van deze pagina, is er op donderdag 21 november a.s. door het regiobestuur een bijeenkomst gepland. Het thema op deze avond is dus “kraagfazanten”en die zullen worden besproken in een uiteenzetting door Paulo Raeymaekers uit België. Hij is stamboekbeheerder van de werkgroep met de naam “kraagfazanten” binnen Aviornis.

Op de foto staan twee jonge mensen, die het reklamebord stevig vasthouden. Ze zijn echter nog geen lid van onze vereniging Aviornis International Nederland en zullen dat ook wel niet worden. Dat is misschien wel anders met jongeren die het houden en verzorgen van oorspronkelijke vogelsoorten als hobby hebben. Misschien willen die wél lid worden! Kijk maar eens op de officiële website van Aviornis Nederland hoe dat dan moet!

Er zijn maar twee soorten kraagfazanten!             

Deze beide soorten zijn al heel lang bij liefhebbers bekend en werden/worden dan ook veel gehouden. Door redelijk onbekendheid is er in het verleden veel misgegaan en veel mee gekruist.De laatste jaren, sinds 2002, worden er pogingen ondernomen de beide soorten terug te kruisen om min of meer weer soort-zuivere dieren terug te krijgen, iets wat eigenlijk bijna onmogelijk is. Als u op 21 november tijdens de bijeenkomst in de zaal zit, komt u er vast meer over te weten.

Fazantenlekkernij.

Mocht u nou géén ruimte hebben om fazanten te huisvesten, maar wel een (klein) stukje tuin, probeer daar dan eens een “fazantenbes”-plant in te planten. Bovenstaande foto is er van een twee jaar oude plant, die het goed doet op een plek in de zon, maar ook wel in de halfschaduw, al krijgt ie daar wat minder bloemen. De fazantenbes (Leycesteria formosa) wordt ongeveer 2 meter hoog en heeft holle stengels. Die rood/witte dingen zijn de bloemen.

Het rood zijn de schutbladeren en daaruit komen trapsgewijs de witte, klokvormige bloempjes. Deze plant wordt ook wel, vanwege die mooie, maar merkwaardige bloeivorm “grootmoeders oorbel” genoemd. De bloemen worden in de bloeitijd heel graag bezocht door hommels en dat is natuurlijk alleen maar mooi, want zonder insektenbezoek ook geen vrucht.

De vruchten zijn de bessen, hier in beeld in verschillende stadia. Zwart worden ze heel graag gegeten door “loslopende” fazanten, maar die hebt u meestal niet in uw tuin, neem ik aan. Het wordt wat anders indien u naast een fazantenrijk natuurgebied woont natuurlijk. Voor mensen schijnt de bes ook lekker te zijn, omdat deze naar karamel blijkt te smaken. De plant heet dan ook wel “Karamelbes”. Merels lusten ze ook en als die dan later de zaden ergens laten vallen, bestaat er een goede kans, dat er op die plek zomaar een nieuwe plant verschijnt. Dit gewas is redelijk winterhard  (de winters van tegenwoordig stellen niet zo veel meer voor!), mocht e.e.a. toch bevroren zijn geraakt, dan komt er meestal vanuit de wortels toch wel weer nieuw leven. Ook zal wat snoeiwerk, om de plant een wat beter model te geven, vaak goed worden verdragen.

Ik was een tijdje geleden in de dierentuin in Emmen en zag daar deze deze fraaie tuinplant regelmatig tussen de struiken langs de wandelpaden staan.

En dan nog even dit: 

De wespentijd is al weer een tijdje voorbij gelukkig, want wat kunnen die insekten vervelend zijn als je wat fruit, een glas wijn of zoete dranken op de tuintafel hebt staan!

De exemplaren van deze soort, die met die helmpjes op, die waren extreem stom vervelend !!

Namens het bestuur, Sytse Buursma, regioredakteur.

De volgende bijdrage is rond 17 november