Het heeft even geduurd,want het had ook de nodige voeten in de aarde, maar die details zal ik u gewoon besparen en vanaf nu gaan we er heel wat moois van maken.
Er staat boven aan de bladzijde “een nieuw begin”. Bestaat er dan ook een oud begin? Jazeker, het allereerste begin van onze website was op 1 januari van 2019 13 jaar geleden. De toenmalige webmaster, Jan Eissens, destijds sekretaris van Aviornis regio Groningen/Drenthe, was al met deze website bezig, toen die later aan onze regio werd geschonken en daarbij hoorde toen ook de voorwaarde dat hij alles, wat ik zou gaan schrijven, op deze website zou gaan publiceren. Voor mij betekende dat dus slechts teksten schrijven en plaatje meeleveren en Jan maakte daar dan altijd, nu al bijna 13 jaar lang, weer een mooi geheel van.
Wat is er nu veranderd? Doordat Jan in een fase is gekomen, waarin hij van heel veel vrij tijd kan genieten en dat ook is gaan doen, werd het voor hem, maar ook voor ons als regio, moeilijker om op gezette tijden, zoals u van mij gewend was om elke twee weken een nieuw verhaal te publiceren.Dat zou wel kunnen, als ik het voortaan alleen zou gaan doen: teksten schrijven en daartussen foto’s plaatsen; maar het toenmalige systeem, door Jan gebruikt, was in al die jaren al wat verouderd en niet zo eenvoudig voor een leek als ik, te bedienen.
Vandaar dat ik samen met het regiobestuur afgelopen voorjaar hebben besloten, om een ander, nieuwer, moderner systeem te gaan gebruiken en deze website daarvoor extern te laten ombouwen. Het systeem is nu zo gemaakt dat ik het zelf moet kunnen gaan bedienen.
Welnu, dat zal de tijd moeten gaan leren en zoals al in de eerste foto is aangegeven is het vooral aan het begin moeilijk.
De “groene arendrager”, met i.p.v. de blauwe pauwogen de rode plompebladen in zijn staart, heeft het veld moeten ruimen. Aan de ene kant is dat jammer, want deze vogel was zo’n beetje het symbool en de identiteit van onze website geworden, aan de andere kant kunnen we nu, dank zij een vernieuwd systeem van website maken, nu ook andere dingen laten zien. Met de tijd mee gaan of zoiets.
Toen er aan deze website, vanaf afgelopen voorjaar, een tijdlang geen verhalen werden toegevoegd, vanwege allerlei oorzaken, zoals vakantie en website-bouwwerkzaamzaamheden kwamen we met z’n allen in een weergaloze zomer terecht. Een zomer zoals nog nooit eerder was voorgekomen.Het werd ongeëvenaard warm, het regende uitzonderlijk lang niet en deze zomer duurde maar voort. Zelfs zo lang, dat we er nu in oktober nog steeds van kunnen nagenieten, maar zo’n “oude wijven zomer” in deze maand kwam ook wel eens eerder voor. In Amerika noemen ze zo’n zomer een “Indian Summer”
Dat het een bijzondere zomer was hebben we dus kunnen merken. Er ging echt geen dag voorbij, dat je met gemak buiten kon zitten. Er waren ook dagen bij dat het soms prettiger was om maar gewoon binnen te blijven, omdat het daar vaak een paar graden koeler was dan buiten. In het zuiden van ons land kwam de temperatuur zo nu en dan richting de 38 ° C. Dan weet je op het laatst ook niet meer waar je het zoeken moet als er geen schaduw en geen koel windje meer is. Dan is er maar 1 oplossing, het water in! Maar ja. als je er dan weer uitkwam was het nog net zo warm als toen je er in ging! Ook vervelend was de droogte, die maar aanhield. Zelfs nu, bijna eind oktober, ondanks dat het nog wel even wat heeft geregend, een tijd geleden, is het nog steeds veel te droog.
Ik kan het echt niet laten om zo nu en dan wat over ‘s lands nieuwste en grootste predator te zeggen, want in principe hebben we al genoeg predatoren in ons overvolle land. Aan het eind van de maand juli zijn er bij Meppen (Duitsland) zo’n 20 kilometer van de Duitse grens met Nederland, 6 wolvenwelpen geboren. Op zo’n moment is er in de wolvenwereld sprake van een gevestigde roedel. In heel Nedersaksen, het Duitse gebied dat aan ons land grenst, leven nu zo’n 16 wolvenroedels en 4 paren, die nog geen jongen hebben. Als je dat dan zo leest, dan is het wel heel duidelijk dat het nu wel heel erg dicht bij ons komt. Men is intussen in ons land ook bezig om protocollen betreffende schadevergoedingen op te gaan stellen. Probleem is hierbij hoe je bedrijfsmatige schapenhouders en liefhebbers met een paar schapen uit elkaar houdt en bij schade door wolven gaat compenseren. Zoals het er nu uit ziet zullen de hobbyhouders waarschijnlijk aan het kortste eind gaan trekken. Je moet er namelijk nog al wat dure maatregelen voor getroffen hebben, om de roofdieren te kunnen weren en om voor schadevergoeding in aanmerking te kunnen komen.
Hoewel de zomer zich nog steeds een beetje van zijn beste kant laat zien, zijn we toch langzamerhand in de herfst terecht gekomen. Zoals ook elk jaar weer wordt er dan volop geoogst, fruit zoals appels en peren, aardappels, uien en ga zo maar door. Pompoenen en kalebassen vallen altijd qua kleur en formaat bijzonder in het oog en sommige pompoenen zouden zeer geschikt zijn om er een smaakvol “herfstig”soepje van te maken. Niet alleen de oogstprodukten vallen op, ook het verkleuren van de bladeren van bomen en struiken is nu in volle gang, of we er nu blij mee zijn of niet. Bovendien vallen ze ook nog eens in grote getale op de grond.
Het was de redaktie van de Leeuwarder Courant ook opgevallen dat er in dit jaargetijde heel veel moois in de natuur om ons heen was te aanschouwen. Dat blijkt wel uit een groot aantal foto’s van verkleurende bladeren op een middenpagina van de uitgave van 18 oktober j.l. Deze opnames waren allemaal gemaakt door Marcel van Kammen, u weet wel die natuurfotograaf, die daar vaak fraaie foto’s publiceert en al twee maal op een avondbijeenkomst van regio Fryslân een presentatie van zijn werk heeft gegeven. Hij liet toen telkens hele fraaie opnames zien uit zijn omvangrijke werk.
Op donderdagavond 20 september j.l. was door het regiobestuur van Aviornis Fryslân de eerste bijeenkomst van het winterseizoen 2018/2019. Daarvoor was Renze Westra uit Kollummerzwaag uitgenodigd om heel veel van zijn omgeving en het Lauwersmeer te vertellen en te laten zien. Helaas en dat was heel erg jammer, waren op deze bijeenkomst slechts 7 leden/bezoekers afgekomen en samen met het voltallige bestuur heb je dan iets meer mensen in de zaal. Maar hier hadden echt meer mensen naar moeten komen kijken, want wat wij in zijn filmen te zien kregen was echt buitengewoon mooi. Laat ik het anders zeggen: wat hij liet zien (heel veel opnames vanuit de rijdende schuilhut=auto) zien wij soms zelf ook wel eens, maar dan zijn er helaas even geen opnames van gemaakt en hij maakte die dan wel. Bijzonder spectaculair waren de momenten op film van de duizenden brandganzen, die boven water rondcirkelend op zoek waren naar een slaapplaats voor de nacht.
Op zaterdag 29 september j.l. werd in de grote hal in Burgum-West weer de tweejaarlijkse ruilbeurs, door onze regio georganiseerd. Op de foto een moment van die van 2013, want van deze had ik om allerhande redenen geen foto’s gemaakt.
Zo zag het er nu op die zaterdag ook ongeveer uit, echter wel met dit verschil, dat het allemaal wat groter, mooier en overzichtelijker was geworden. Vanwege de Nederlandse wetgeving mochten er geen in 2018 geleewiekte vogels aanwezig zijn, maar dat kon nog worden gecompenseerd door een groot aantal vogels uit België, waar dit jaar die maatregel “nog” niet van kracht is. Het aanbod van allerhande vogels, nu dus ook veel vliegende, was groot en er werd goed tot zeer goed geruild! Dat laatste is voor het organiserende bestuur natuurlijk alleen maar mooi. Dank zij twee Belgische inbrengers waren er veel geleewiekte vogels, voor diegenen die nog niet de beschikking hebben over een ruime vliegkooi. Er was veel bezoek, het was erg gezellig, de entourage was mooi en de catering heel goed. Hoe dat er over twee jaar allemaal uit komt te zien, is nu nog gewoon maar afwachten.
De kiwi is oorspronkelijk afkomstig van Nieuw Zeeland. Slechts 16 dierentuinen in de hele wereld fokken met deze vogels; de Noordereiland kiwi-soort wordt bedreigd. In het vogelpark Avifauna in Alphen a.d. Rijn wonen een stel van deze soort en dit park is de enige deelnemende dierentuin waar dit jaar een jong is geboren. Het is sowieso al een wonder, want de gehele broedtijd duurt maar liefst 80 dagen. Spannend is het ook, want een kiwi kuiken behoort na 14 dagen al geheel zelfstandig te kunnen leven en de vadervogel behoeft er zich dan ook niet meer mee te bemoeien. In dierentuinen buiten Nieuw Zeeland krijgen de daar geboren kiwi’s altijd een Maori-naam. Die in Avifauna heet voortaan “Tuatahi”, wat zoveel betekent als “eerste”.
Gaan we nog wat doen verderop in de tijd?
Jazeker, volgende maand, om precies te zijn op donderdag 22 november a.s. bent u allemaal weer welkom in de grote zaal van Overwijk in Tijnje. Dhr. Hendrik Timmer uit Beilen zal daar een presentatie geven van zijn werk en dat zal best mooi zijn, want hij is een natuurfotograaf. Leden van Aviornis zijn altijd wel te porren voor een flinke portie mooi foto’s uit de natuur!
2 Comments
Hallo Sytse,
Prachtig stukje weer op onze nieuwe website.
Groet René
mooie nieuwe website