Al beetje herfst(achtig).

Herfstig.

Heb je eerst een mooie lange (hete) zomer, met aansluitend een portie mooie nazomerdagen! Allemaal niks mis mee. Er waren natuurlijk al wel hier en daar symptomen van de aankomende herfst te ontdekken. Voorbeelden daarvan waren o.a. bessen en roder wordende rozenbottels. De bellen van de hopplant is ook zo’n mooi voorbeeld van de naderende herfst.

Maar het kan nog wel wat duidelijker:

Er begint nu en dan al wat blad te vallen. Nog niet zo veel, maar het wordt er steeds meer, als zoals laatst de wind behoorlijk gaat aanhalen; met hier en daar langs de westkust van ons land en op de eilanden zo nu en dan windkracht 8!

Wat je er ook bij kreeg, bij deze herfstachtige voorproef, was als bovenstaand gegeven. Er viel zo nu en dan een bui. Die waren soms niet eens zo groot, maar dat was ook al wel eens anders. Ik registreerde een keer 20 mm. en een andere keer 17 mm. en recent 10 mm. in onze regenmeter.

Dergelijke buien kun je dan geen “bui waar wat regen uit valt” meer noemen. Het uiterlijk van dergelijke buien heeft veel meer weg van een hele grote bak water, die dan in één keer wordt leeg gekieperd over alles en iedereen. Men zegt dan ook wel eens “dat het met bakken tegelijk uit de lucht komt vallen”. En dan is de echte herfst nog niet eens begonnen!

Agenda:

De data, van de regiobijeenkomsten, die in het komende herfst/winterseizoen 2023/2024 zullen gehouden gaan worden, zijn tot nu toe nog niet allemaal bekend. U zult nog wel heel even geduld moeten blijven uitoefenen. Er wordt in het regiobestuur hard gewerkt en zo gauw er nieuws is, zal dat hier in deze blog bekend worden gemaakt.

Nou, let maar eens op! De eerst regiobijeenkomst in Tijnje staat genoteerd! Uitgenodigd is Wil Grond, met een diapresentatie over: “de ontdekkingen in IJsland” op donderdagavond 23 november. Dat is nog een heel end weg, maar ik zal het nog wel eens vaker “aanstrepen”. U kunt die datum wel al vast in uw agenda en/of op de kalender schrijven. Want het is natuurlijk wel de bedoeling dat u allen in groten getale komt kijken! Het regiobestuur doet het tenslotte speciaal voor u!

Wolven bij Elspeet en Uddel.

Je weet het direkt nooit helemaal zeker. Eerst moet er uit het speeksel vanaf de bijtwond een monster worden afgenomen om er DNA- onderzoek aan te kunnen doen. Pas dan kan men met zekerheid vertellen of het dier, in dit geval een shetlandpony van 35 jaar, is doodgebeten door een wolf.

In bovengenoemde omgeving zijn sinds 10 augustus j.l. al 44 schapen doodgebeten en 37 gewond geraakt, vermoedelijk ook weer door een wolf of meerdere. Een Gelderse gedeputeerde vindt het nu tijd worden om de beschermde status aan te passen. De wolven moeten volgens hem kunnen worden afgeschrikt, neer geschoten of worden verplaatst. Dat er wat moet gaan gebeuren is zeker!

Vertrokken?

Dat weet je eigenlijk nog niet helemaal precies. Maar de kans is groot dat het al wel is gebeurd.

Het merendeel of misschien ook al wel allemaal is richting het zuiden weggevlogen. Dat doen ze elk jaar zo rond deze tijd. Of je het nou leuk vindt of niet. (Persoonlijk vind ik het niets!) Maar ja, hier is straks geen vliegje meer te vreten en in Afrika stikt het er van, dus wegwezen met z’n allen!

Nog meer wolven?

Men kan straks lopen door het wolvengebied op de Veluwe. In oktober kun je twee keer mee wandelen met mensen van Staatsbosbeheer over de Hoog Buurlose Heide.

Zo kun je zien en beleven hoe schaapskuddes functioneren in gebieden waar ook wolven leven. Of het publiek tijdens die wandelingen ook wolven zal zien?

Die kans is erg klein.

Waarom gaat het zo goed op de Veluwe met die kuddes schapen? Dat komt omdat de wolven daar genoeg wild kunnen bemachtigen.

Klein wild in eigen grasveld.

De gehele zomen waren ze er al. Eerst nog weinig, maar er kwamen geregeld meer. Nu zijn het er, naar mijn idee, ruim voldoende. Klein, dapper en massaal!

Gras eten ze graag, maar een gevallen appel wordt zeker niet genegeerd, al zijn ze daar wel méér dan een paar dagen zoet mee. Zijn ze eigenlijk gezellig? Geen idee, ik heb er heel weinig kontakt mee. Meestal lopen ze heel rap hun holletjes in als ze iets gewaar worden.

Zo ziet hun leefgebied er meestal uit en dit is slechts een klein gedeelte. Die gangetjes zijn hun half verborgen loop paadjes van hol naar hol. Omdat het de laatste tijd wat groeizamer weer was, waardoor het gras weer wat meer begon te groeien, ziet het er nu ook niet meer zo geel/bruin en kaal uit. Maar als er steeds nog meer van die kleine piepers gaan lopen gras knagen, ziet het er na verloop van tijd soms wel eens wat minder gazon-achtig uit.

Nog in de groei.

In deze periode van het jaar zijn de maisplanten nog volop in de groei en dat ziet er dan in de landerijen zo uit.

Soms kun je er slechts met moeite overheen kijken. De kolven moeten nog wat groeien en rijpen, dan kan zo’n heel perceel geoogst worden. Dat is pas over een paar weken. Een dergelijk maisveld ziet er altijd indrukwekkend uit. Maar de onderkant is beslist niet minder spannend!