Is de lente al begonnen?

Dat willen we natuurlijk allemaal !

Je weet het natuurlijk nooit helemaal zeker, maar als dit vogeltje zijn zang laat horen is officieel de winter dan voorbij? Op 20 maart begon altijd het voorjaar. Meteorologisch al eerder, op 2 maart. Maar het is heel vaak dan ook nog geen echt “lenteweer”. Maart roert in deze periode nog heel vaak zijn staart! Soms gaat dat roeren nog flink ook!

Herfst!

Zo leek het op 10 en 11 maart echt nog wel weer op herfstweer. Met storm en regen. Vooral aan de kust was het even heftig.

Maar niet alleen daar hoor, elders ging het ook weer even flink te keer! Takken er af en bomen om!  De storm op die dag heeft wel voor maar liefst voor 30 miljoen euro aan schade veroorzaakt. Vooral in de gebieden aan de kust was de schade aan gebouwen, inboedels en voertuigen groot. In Limburg is iemand zelfs dodelijk verwond door een omvallende boom.

Het stevig roeren van de “staart van maart” was ook nog niet afgelopen op 12 en 13 maart. Vooral tijdens buien met hagel (tegenwoordig ook wel “korrelhagel”genoemd) en onweer ging het zo nu en dan stevig te keer. Dat leverde ook weer de nodige schade op !

Lentebodes.

Er werden al meer en andere lentebodes zichtbaar. Zo kwam er al wat voorzichtig geel te tevoorschijn. De eerste soort groeit spontaan in het wild. De tweede ook, maar die is aangeplant. Zo is het bloeiend speenkruid al gespot. Maar ook worden de knoppen van de eerste, vroeg bloeiende, narcissen al steeds dikker en geler.

Op zoek…..

Er is nog een fenomeen. Zo in het vroege voorjaar gaan de wilde eenden, net als elk ander voorjaar trouwens, zichtbaar op zoek naar een geschikte nestplaats. Wij komen ze op de gekste plekken rondom het huis tegen.

Geloof het of niet, maar elk jaar wordt opnieuw toch weer dezelfde nestplek uitgekozen. Misschien niet helemaal exakt dezelfde plek, maar dan wel heel dicht daar in de buurt. Heel knap dat ze dat dan na een jaar nog precies onthouden hebben. Een dergelijk eendje,  iets donkerder van kleur, maakte bij ons een nest vlak naast de sloot. Aan de onderkant van de wal. Dat was in 2020. Helaas werden haar paar eieren ( het legsel was nog lang niet kompleet) door een steenmarter gevonden en geroofd.

De betreffende steenmarter probeerde later ‘s morgens vroeg op zekere dag de drukke N354 over te steken, maar dat werd hem/haar fataal. In de spits, met een frequentie van zo’n 1500 voertuigbewegingen per uur, is dat ook niet gemakkelijk.

Nog weer later maakte datzelfde donkerbruine eendje een nest vlak naast onze voordeur. Ze legde toen daarin wél een kompleet legsel.

Het allereerste!

De dagen, voorafgaande aan deze korte herfstige periode, was het wat milder weer, met af en toe een buitje. Juist die condities waren ideaal voor de kieviet om aan de leg te beginnen. Dan zijn er ook altijd mensen die naar zo’n eerste kievietsei op zoek zijn. Die “echte” eierzoekers kijken naar de gedragingen van de vogels. Die lopen niet het land af in de hoop om er bijna op te trappen.

Het eerste Nederlandse kievietsei werd op 5 maart 2021 gevonden in een weiland, ergens in de polder Groot Mijdrecht in de provincie Utrecht. Vorig jaar was de vondst van het allereerste wat vroeger, namelijk op 2 maart.

Het allereerste kievietsei in onze eigen provincie Fryslân werd de volgende dag gevonden, op 6 maart. Het lag in een perceel boven Raard. Vorig jaar was de vinddatum in onze provincie een paar dagen later, namelijk op 8 maart.

Dan komt alles in een stroomversnelling. Want het allereerste eitje van de kieviet werd op Terschelling gevonden op 7 maart. De vinder was dezelfde persoon, een wel zeer fanatieke nazorger, die daar het eerste exemplaar al voor de negende keer heeft gevonden.

Intussen zijn op alle waddeneilanden de eerste vondsten geregistreerd. Alle overige vindplaatsen ga ik niet meer noemen.

Nou ja, nog eentje dan ! Omdat deze zo bijzonder is. Twee broers, een tienjarige tweeling, vonden maandag 15 maart een nest van de kieviet bij Oudehaske. Het lag op een maisland van hun vader. Hier lagen twee eieren in. In het Fries is dat “een twake”. Hier ging een wel een langdurige observatie vanuit het struikgewas aan vooraf. Maar dat leverde uiteindelijk wel dat mooie resultaat op!

Eentje (of meer) minder!

Op zaterdagmorgen 8 maart werd op de tweebaansweg (N224), tussen Arnhem en Ede een wolf aangereden. Dit heeft het dier, een wolvin, echter niet overleefd. Er zal nu onderzoek worden gedaan naar de leeftijd van dit exemplaar en waar deze wolvin op de Veluwe heeft geleefd. Mogelijk ontdekken ze nog wel een paar andere gegevens. Tegenwoordig is al heel veel mogelijk. Met het DNA uit achter gebleven prooiresten en poep kan al veel duidelijk worden gemaakt. Intussen is gebleken dat dit dier drachtig was. Er werden bij sektie een achttal kleine embryo’s aangetroffen. Hetgeen volgens experts niet meteen betekende dat er dan ook 8 welpen geboren zouden worden.

Twee minder!

Al een tijdje scharrelden er 2 (3?) treurspreeuwen rond in een wijk in Heerenveen. Dit zijn in principe invasieve exoten. Ze mogen daar dus niet zijn. De treurspreeuw, Acridotheres tristis, komt oorspronkelijk uit o.a. India. Deze soort, uit de spreeuwenfamilie, staat niet bepaald bekend als fijne vogel. Gek op fruit, maar ook eieren en kuikens van andere vogels staan op hun menu. Als er ergens een exoot wordt gesignaleerd, moet er verplicht aktie worden ondernomen. Daarom werd er geprobeerd ze te vangen. Ons Aviornis regiolid Johannes Fokkens hield zich daar nu fanatiek mee bezig. E.e.a. in opdracht van de provincie Fryslân. Hij is al een aantal jaren een zeer ervaren en gerenommeerd vogelvanger/ringer.  Zo stond ik eens naast hem, achter de “skûle”, terwijl hij een flink aantal zilverplevieren ving. Later kwamen daar ook nog rosse grutto’s bij. Welk Aviornis lid krijgt normaal gesproken dergelijke vogels in handen? Ja, ik toen ook even, maar het is wel heel bijzonder! Maar hij ving en vangt nog steeds, ook veel andere soorten.

Het voornemen van deze vangaktie haalde vele nieuwsmedia! Kranten, een zes uur journaal, TV- Fryslân en internet.

Op donderdag 18 maart j.l.was er resultaat! De twee exoten zijn met een slagnet gevangen. Het is vermoedelijk een stel. Er is nog intensief gespeurd naar een mogelijk derde. Maar die is tot nu toe niet gevonden. Het koppeltje is intussen in een vogelopvang opgenomen.

Het verenigingsleven.

Heel jammer, maar het begint een beetje saai te worden. Ik kan u nog steeds niets melden.

Echt verenigingsnieuws is er niet en dat zal voorlopig ook wel niet veranderen, helaas!

Het openbare leven.

Het demissionaire kabinet van Nederland heeft de sleutels voor het ontsluiten van de “lockdown” (het op slot doen) al vast klaar gelegd. Maar het gaat er vooralsnog nog niet mee aan de slag. Versoepelingen zijn er nog maar mondjesmaat en van de avondklok zijn we voorlopig ook nog niet verlost. (Ja, eventjes, kortstondig, rondom het stemmen!)  In een aantal winkels mag al wel wat meer, maar de horeca zit nog wel steeds zeer moeilijk. Openen van deze lokaties is nog even niet aan de orde, al wordt er wel over nagedacht hoe het zou moeten kunnen.

Dat is misschien ook wel eerst nog even verstandig. Je moet er niet aan denken, dat zodra het weer het toelaat en het mogelijk wat warmer wordt, er onveilige taferelen ontstaan zoals op de rechter foto.

Horeca nog even op slot.

De bars in de horeca-etablissementen mogen dan voorlopig nog wel even niet open zijn. In de natuur gaat alles wel gewoon door. Die gaat niet over “open” of “dicht”. Want als het noodzakelijk is geworden, gaat de “melk bar” gewoon open!

Daar heb je als moeders geen kabinetstoestemming voor nodig.

Het leuke aan deze materie is dat er altijd, elk dag en bovendien dagelijks, meermalen klandizie is. De vaste klanten komen met graagte terug. Want het gaat nog wel ergens over natuurlijk!

En dan nog even dit:

Het coronavirus is nog lang niet verslagen!

Namens het bestuur, Sytse Buursma, regioredakteur.

De volgende bijdrage is rond 04 april.