We willen allemaal natuurlijk dat die natte en koude winterperiode door het voorjaar wordt verdreven. Welnu, de eerste lentebodes hebben zich aangekondigd! Mede door de, voor de tijd van het jaar, hoge temperaturen, kwamen ze al snel tevoorschijn. OK, ze stonden al wel even in de wacht, maar nu zijn ze er dan toch. Bij ons in de tuin, tussen de loslopende kippen zijn het er heel veel!
Voorbodes van het voorjaar zijn ook altijd de bloeiwijzes van wilg en els.
Eigenlijk hoef je hier niets meer aan toe te voegen. Een ieder kent ze wel en ze zijn nu overal wel waar te nemen. Daarnaast is de meteorologische lente intussen al begonnen. Het was de afgelopen week mooi, rustig en droog weer. Wel wat fris! Zo nu en dan ook een beetje nachtvorst. Maar als je ziet wat er nu al allemaal boven de grond komt! Het begin is er!
In onze provincie Fryslân leefden in 2020 160 broedparen ooievaars. Dat is al een mooi aantal. Ze zitten aardig over de provincie verspreid. De meeste koppels woonden echter bij Beetsterzwaag, in totaal 51 paar. Bij Earnewâld leefden 24 koppels. Het afgelopen jaar, 2020, was qua uitkomst een gewoon, gemiddeld jaar. Bij Earnewâld kwamen er 27 jongen tevoorschijn. Eén nest telde daar maar liefst 5 kuikens. Bij Beetsterzwaag werden 71 ooievaarskuikens geteld.
Het kortstondige maar heftige winterweer heeft niet alleen voor sneeuw-, en ijspret gezorgd. Er was ook leed! Vogelsoorten, normaal afhankelijk van open water, kregen het even erg moeilijk. Vooral de zwakkeren, oudere en jongere dieren trokken het niet.
Zo vond ik een stijf bevroren dode aalscholver vlak bij onze tuin, op een parkeerplaats langs de weg. Rare vindplaats, want het dichtstbijzijnde brede, normaal bevaarbare open (maar nu bevroren) water is al snel een paar honderd meter ver! Maar ja, de arme vogel heeft deze hele korte, maar heftige periode niet kunnen overleven. Overigens legden ook andere vogels, zoals reigers, het loodje.
Misschien ten overvloede, misschien had u het al wel door. Maar sommige stukjes uit de verhaaltjes op de vorige bijdrage aan deze blog berustten op “fake news”. De items betreffende de twee pinguïns en de sneeuwuil waren als grap bedoeld. Ter geruststelling: ik heb er zelf wél om moeten lachen!
U weet vast wel dat ik een medewerker van de redaktieraad van “ons Aviornis boekje ” ben. Zo nu en dan staat er wel eens een kweekverslag of een vertaling van mijn hand in. Ik doe dat graag. In bijvoorbeeld een kweekverslag kan men lezen wat anderen met hun liefhebberij hebben bereikt. Doorgeven van de ervaringen van andere liefhebbers is mooi om te doen.
De redaktieraad zoekt met regelmaat nieuwe items. Want er moet toch wel in iedere uitgave wat te lezen zijn. Daarom de volgende oproep: mocht u een verhaal willen vertellen of een kweekverslag willen delen. Maar ook gewoon ergens verslag van willen doen, laat het weten. Ik kan mij heel goed voorstellen dat u denkt: “Ik wil wel wat kwijt, maar kan het niet zo goed op papier zetten!” Ik help u heel graag daarbij! Samen krijgen we dat wél voor elkaar! Laat om te beginnen een reaktie achter in de mailbox van deze website. In goed overleg komen we dan een heel eind en maken er wat moois van !
In de vorige bijdrage aan deze blog heb ik dat ook al uitgelegd. Het is angstvallig stil in ons regiobestuur. Logisch natuurlijk, want voor groepen mag eigenlijk nog niets. Mogelijk zijn we de zomer al voorbij, als er weer bijeenkomsten mogen zijn. Misschien zijn er voor het winterseizoen 2020-2021 alweer aktiviteiten te plannen! Afwachten dus.
De algemene landelijke ledenvergadering van Aviornis International Nederland is ook dit jaar, net als vorig jaar, AFGELAST. Mocht het in 2022 slagen, om er dan wél een te organiseren, zijn we allemaal intussen twee jaar ouder geworden !!
Het demissionaire kabinet van Nederland heeft de maatregelen rondom de Covid 19 virus uitbraken enige tijd geleden iets versoepeld. Zo mogen er bij niet essentiële winkels wel mondjesmaat klanten naar binnen. Maar daar zijn dan wel weer speciale regels voor bedacht. Afhalen van vooraf bestelde zaken mocht en mag ook. De horeca mag nog niet open en terrassen ook nog niet.
Gelukkig mogen kappers en andere verzorgingsstudio’s nu al wel weer open. Een hele opluchting voor al die mannen, die langzamerhand last begonnen te krijgen van die ouderwetse “matjes” in de nek! Maar die heus niet alleen. Ook zullen er zeer veel dames zijn, die dolgelukkig worden als hun lokken wat korter worden geknipt. Om maar niet te spreken van de uitgroei, die hoognodig weer zal moeten worden bijgewerkt. Naast deze “mondjesmaat” versoepeling blijft er voorlopig nog veel bij het oude.
Handen regelmatig wassen met zeep, geen handen schudden, niet knuffelen, anderhalve meter afstand van uw medemens en niet roepen of luid zingen. Daar waar het voorschrift is moet nog steeds een mondmasker voor neus en mond worden geschoven! Helaas ging het in het Vondelpark in Amsterdam laatst, toen het mooi weer was, helemaal en grandioos mis. Daar stond en zat men “mannetje aan mannetje”en “hutje mudje” stijf op elkaar. De veilige afstand was daar zeer ver te zoeken. Het fatsoen ook. Er lag, toen een ieder vertrokken was, een schaamteloze giga hoeveelheid afval en troep in het park.
Als er nu ook nog eens wat sneller aan het vaccineren kan worden geslagen! Dat zou ook nog heel wat onrust kunnen schelen. Bovendien is er dan mogelijk wel weer”een stip aan de horizon” waar we mee vooruit kunnen kijken.
Het is niet omdat er anders niets te vertellen is. Dat is er vaak wel. Maar deze keer ga ik met u een recept bespreken. Het is ook niet zo, dat ik een uitstekende keukenprins of kok ben. Het tegendeel is waar! Spruitjes zijn een typische winterkost. Maar ik was er nooit zo’n grote liefhebber van.
Via via kregen wij een recept om de spruiten zo te bereiden, dat ze wel lekker werden. Dat recept wil ik graag met u delen. Het zou namelijk zo maar kunnen zijn, dat u deze kleine kooltjes ook nooit zo lekker vond. Maar na het maken van dit recept vast wel! (N.B. ik wordt hiervoor niet gesponsord!)
Wat hebt u nodig: p.p. 150 gram geschoonde spruitjes, het liefst allemaal even groot. Zo niet, dan de grootste even halveren. Bent of was u al een liefhebber, mag het p.p. best wel meer zijn. Kook nu in ruim water met een beetje zout de spruiten gedurende 4 ½ tot maximaal 5 minuten. Beslist niet langer. Giet ze af en spoel ze koud. (daarmee voorkomt u dat ze te gaar worden). Dep de spruiten vervolgens droog. Doe nu een flinke klont boter (roomboter is het allerlekkerst) in een grote koekenpan. Zet het vuur hoog! Doe, als de vetstof flink gesmolten is, de spruiten in de pan en roer ze regelmatig flink door. Zo krijgen alle spruitjes een vetlaagje. Als er dan zo nu en dan al een bruin randje aan de groene balletjes komt, wordt het tijd voor de laatste aktie! De pan is nu heet, de spruiten zijn vet en ook heet! Strooi er nu een flinke eetlepel gewone suiker over en blijf nog even flink doorroeren. U zult nu te zien krijgen, dat al roerend, de groene spruiten een bruin karamelrandje hebben gekregen. Dan zijn ze klaar om op te eten en kunnen uit de pan. Pas op, ze zijn dan nog wel gloeiend heet!
Het voordeel van deze methode is, dat de spruiten nu wel al gaar zijn, maar niet tot pap gekookt. In de wereld van de koks heet het dat ze nog een “bite” hebben. Mijn ervaring is, dat u nooit weer anders wilt!
Het voorjaar is in aantocht. Er hangt van alles in de lucht. Zo ook flink veel hormonen!